Yaşamı severdi sevdikce çoştu,
Gönüller köşkün de  mutluydu hoştu.
Emeller eyledi dostluğa  koştu
Kötülük hışmında   yaren olmadı.

Azmini katladı yaşam yolunda,
Gayreti zorladı türlü konumda.
Amaca ulaştı    sabır  sonunda
Yavan kaldı  yazık  deren olmadı.

Haddince uğraştı emeği buydu.
Azmini  güç bildi  gayretle  doydu
Bilimi   zorladı  ilmine  uydu
Gönül bağı vardı   giren olmadı

Cahalet bağıydı   aman vermedi,
Her derde katlandı  iştahı ölmedi
Tecelli gül dedi kader gülmedi,
Dünyalık  bir minder   seren olmadı.

Geldiği  alemde   sade   yalındı.
 Haddini  hoş gördü   biraz  salındı
 Emeği  ellendi  hakkı çalındı
 Koruyup  bir  el  kol     geren olmadı

Kul kusursuz denmez  akıl   saf ola,
Bu yüzden  bazende   yazım     mahfola
Kusuru  boyunca    ama  af ola,
Denilmez ki  onu   yeren olmadı

Arzusu yazımdı  yazdıkça doldu,
Her yazım sonunda  muradı  buldu:
Taşmamak şaşmamak hedefi oldu
Gene de sırrına eren olmadı.

Huzuru  tatmadı dünya bolunda.
Sebebler aradı  neyse  kurunda
Mutluluk içinde  azmin yolunda,
Acılar  güç verdi     geren olmadı

Yaşamı  Mevladan   yönü  sevdasız,
Yavanca bir yaşam hali  edasız.
KULDAMAD  göçmüştü   sessiz sedasız,
Sade gitti, önem veren olmadı....


                                                Haziran 0009