Emanetim  sana, hor görme beni,
Bir tecelli uğradım sanma bakiyim.
Yaşamak isterim hakkım miadı,
Giderim geldiğim gibi, aldırma.

Her şey güzel her şeyin daha güzel,
Bizse keyfimizce umursuz olduk.
Bazen dert yandık kahında   ağladık,
Har vurup harman savurduk her şeyi.

Varlığın güçlü, varlığın   bol mu bol,
Doyumu olmuyor  doyurdu bizi.
Hırsımla   oynadım olan ömrümü,
Kanaat yetmedi  şükür bilmedim.

Nicesi konuk oldu bir kez baktı,
Haline gülenler oldu kabaca.
Geldiğini kâr saydı gidiş zarar,
Miadı carcur etti yel gibi bitti.

Ben emanetim üstünde geçici,
Halın malın ındırgamaz  bu  faniyi.
Bu günü bilirim yarın nasılım,
Gidişim sapsa de  ama   sancılı.

Yüz tuttum gitmeye mecbur gibiyim,
Sahibim var bekler doğdum doğalı.
Dön  gene  halince boş ver gideni,
Ardımda nesiller var emanetçi.

Varlığından onmadım tattım biraz,
Toprağın mekanın kucakla beni.
Faniyim, sen gibi baki olamam,
Namımı bıraktım yetmez mi dersin?.

Zavallı deme bir şeyler yapmadımsa,
Seninle yıllar yaşadım hepsi bir rüya.
Mutluluk şarkım  DAMAD’ı  sesledim,
Küsmedim hoşça kal kocaman dünya.

                                                     24-01-2011