Kahır yükü binmiş  sırtına,
Bir türlü yaşam sinmiyor.
Evru cefa sanki bir kaynak,
Çağlar durur hiç dinmiyor.
Gör işte gönül köhneleşmiş,
Hepten bir sarhoş misali.
Kahreder kahrınır gider,
Zoraki bu gidişat içe sinmiyor.
Karmaşık bir yaşam,
Devam etse ne yazar,
Kâr kalmış ağlamak ona,
Gülmeyi  tatmamış hala.
Anlatamaz halini bir türlü,
Tek amacı var olmak,
Var olmak alemde.
Buruktur hep burulur,
Dahası pek acı,ama denmiyor.