Bana diyorlar ki,senin yazımların yetersiz boşuna yazım için  emek sarfediyorsun.Gel yazmaktan vaz geç.Şöyle bakıyorumda dünyam da çevremde evimde hatta hayatımda öyle olaylar öyle hadiseler nufüz buluyor ki,sen gel bunları atlada geç geçe bilirsen.Kolay değil içinde yazma merağı kendinde yazma tutkunluğu  olan birisi için.
     Ha ben yetersiz olabilirim.Yazımlarım her yazar her edip gibi güzel doyurucu olmayabilir.Ama ben gördüğüm şahit olduğum olay ve hadiseleri atlayıp geçemiyorum herhalde de geçmeyeceğim.
  Bu yazıma başlık her gün defalarca duyduğumuz,belki günde bir kaç kez  dilimizle ikrar ettiğimiz bir hal diyorum.Çünkü günlük yaşamımızın kaytarıcısı da sayabiliriz.İşimize gelmeyen taraflarda dilimizin hemen ucunda iki küçük kelime"İŞİM VAR"
Öncelikle Türkçemiz de veya günlük yaşamımız da işim var bir bahane kaçamak için bir sebep kabul edelim.Oyalıyıcı boyalıyıcıda kabu edenler olabilir.
     İnanın en basit hal,bir erkeğin evinden veya bulunduğu toplumdan  kaçamak yapmasında,veya oradan kurtulmasın da,veya ilk planda kullandığı bir tez olabilir.Bir dostun en yakın dostuna bile bazı kereler aynı sözü söyleyip onu savuşturmayı planlamış olduğuna da şahit olduğumuz  vardır.
  Evet biz insanoğlu için  böyle  bazı sözcüklerin kendimizi içinde bulmuş biçilmiş kaftan sayabiliriz.
  İşim var, demekle bazı kez en önemli görülebilecek halleri bile tırıst geçirmektedir.
    Kız  çocuğu,  kocaman olmuş,bir çok yönlere bir çok hallere istek duymuş bunu en yakın babasından ailesinden  beklediği halde,babasının  ailesinin her seferin de işimiz var gidemeyiz yapamayız zamanımız yoklarla bu genç kızın  kalbine bilmem kaç tonluk bir taşı yerleştirmiş  olan  aile fertleri.Ama o baba o anne  hala bir vurdum duymazlığı yaşıyor olabilir.
  O gün mübarek kurban bayramı,genç adam komşusuna
--  Bir kurbanlığım var aha şurada,çiftliğe  sizin araba ile  gidip kurbanımı  bir kesip gelsek der,ama  komşu,
                                                                                                          000
--  Kusura kalma  komşu  işim var,gidemem.cevabını alır.
Ama bu genç adam ilk fırsatta kendisine bir ehliyet alır.ne derler muhanet komşu insanı elek kendürük sahibi yaparmış. Burada düşünülen taraf komşuca komşuya işim var deyip o günün  güzelliğine tuz biber ekmiş oluyor.
  Pekiyi,işim var deyipte,gerçekten işi olupta insana yaralı faydalı olamayanlara kızmamız,onlara gönül koymamız hiçte hoş değil.İnsanlık hali olur mu olur.Ama işim var diyenin de karşısındakini ikna olacak bir harekette bulunmuş olsa belki iş bu kadar zorlamaz insanı.
    Elbette karşıda ki de insan kırk yılda bir işi düştüyse onu ciğneyip geçmemek gerek.En azından karşımızdakini ikna edebilecek kadar bilgi vermeliyiz.
  Böyle davranımlar sadece konu komşuya veya eşe dosta değil evinde beraber olduğu aile fertlerinede  geçerli olmalı.
  Ha şöylede düşünenler olabilir.İşim mişim yok ama arkadaş ben gitmek yapmak istemiyorum,en iyisi sen kendini ona göre ayarla demesi bile karşısındakinin gönlünü almış olacağına inanıyorum.
  Şurası da çok önemli,zira işim var deyipte başından savuşturduğu kişiden ayrılınca,içinden  vicdan azabı duymaz mı ki.O anda işim var deyip başından selavatladı ama,biraz incecik düşününce karşısındakine bile bile yalan söylediğini biliyor.Ha o zaman insan olan elbette vicdan azabı duyup rahatsız olabilmeli.


                                                                                         24-05-2014