Hey kardeş yıkık doğmuşuz anadan ,
Bu sağlığı baki sanır işçiler .
Ne mal ne de melal miras babadan ,
Acıyla mutluluk arar işçiler .
Yetmemiş vatanın acı cefası ,
Takılmış zihnine gurbet rüyası ,
Gördü Avrupa’yı aydı kafası ,
Gülmez talihine yanar işçiler .
Zaten ezilmiş sürerler yokuşa ,
Bülbül olsa benzetirler baykuşa ,
Çalışıp çabalar üç beş kuruşa ,
Her vadedilene kanar işçiler .
Vazgeçip gelmiş sılada gülünden ,
Bülbüldü anlamaz elin dilinden ,
Düşmez olur kazma kürek elinden ,
Yorgun argın eve döner işçiler .
Kazanır ekmek parası acıyla ,
Yıllar geçmiş inler durur sızıyla ,
Selamlar salmış türküyle sazıyla ,
Sıladan bir mektup umar işçiler .
İşçi DAMAD’ım büyüktür derdimiz ,
Nice destanlar yazdırır halimiz ,
Bu gavur elinde bükülür belimiz ,
Gelmiyor beklenen bahar işçiler .
05/04/1976
Simplon 18 / Paris