Öğle Namazı için camii şerife gittiğimde lokal kısmın da cemaat toplanmış sohbet ediyorlardı.Bende herkesle selamlaşıp tokalaştıktan sonra bir kenara oturdum. Herkes kendi aralarında kendilerince  sohbet ediyorlardı.Bir ara baktım sekiz dokuz yaşlarında bir çocuk elinde ki akıllı telefonla bir şeyler oynadığını gördüm.Yerimden kalkıp yanında ki boş yere oturup,
--  Merhaba genç adam,nasılsın bakalım?. Çocuk beni iyi tanıdığından emindim. Telefondan başını kaldırıp,yüzüme bakarak,
--  Merci Hacı amca iyiyim.Sen nasılsın?
--  İyiyim,sağ ol yeğenim.Bakıyorumda telefonun da çok güzelmiş.
--  Telefon benim değil. Babamın amma ben oynuyorum şimdilik.
--  Pekiyi,söyle bakalım,telefonu kullanmasını sen mi, baban mı daha iyi  biliyor?. Gülerek bir yandan da babasına bakarak,
--  Elbette ben daha iyi biliyorum.
--  Canım ben senin iyi kullandığını biliyorumda, sana bir şey söylemek istiyorum
--  Ne söyleyecektin ki?.
--  Bak  baban fazla kitap okumasını da sevmiyor. Eğer sen babana,"baba şu kitabı aç  oku da ben dinleyeyim"dersen,babanın hem okuması güclenir hem de ikiniz de daha fazla bilgi sahibi olmuş olursunuz. Ne dersin bakalım?,
--  Çok doğru söylüyorsun Hacı amca. Bu kitabı eve götüreyim, dediğini yapa- rım. Hem de annem ve kardeşlerim de dinlemiş olur. Ve küçük kahraman yerinden kalkıp elimi öptükten sonra,
--  Bu fikrinizi beğendim.Önerin  için teşekkür ederim Hacı amca. Deyip yerine oturdu

                                                                                                    28-03-2016