Emanetim  sana, hor görme beni,
Bir tecelli uğradım sanma bakiyim.
Yaşamak isterim hakkım miadı,
Giderim geldiğim gibi, aldırma.

Her ÅŸey güzel her ÅŸeyin daha güzel,
Bizse keyfimizce umursuz olduk.
Bazen dert yandık kahında   aÄŸladık,
Har vurup harman savurduk her ÅŸeyi.

Varlığın güçlü, varlığın   bol mu bol,
Doyumu olmuyor  doyurdu bizi.
Hırsımla   oynadım olan ömrümü,
Kanaat yetmedi  ÅŸükür bilmedim.

Nicesi konuk oldu bir kez baktı,
Haline gülenler oldu kabaca.
GeldiÄŸini kâr saydı gidiÅŸ zarar,
Miadı carcur etti yel gibi bitti.

Ben emanetim üstünde geçici,
Halın malın ındırgamaz  bu  faniyi.
Bu günü bilirim yarın nasılım,
GidiÅŸim sapsa de  ama   sancılı.

Yüz tuttum gitmeye mecbur gibiyim,
Sahibim var bekler doğdum doğalı.
Dön  gene  halince boÅŸ ver gideni,
Ardımda nesiller var emanetçi.

Varlığından onmadım tattım biraz,
Toprağın mekanın kucakla beni.
Faniyim, sen gibi baki olamam,
Namımı bıraktım yetmez mi dersin?.

Zavallı deme bir şeyler yapmadımsa,
Seninle yıllar yaÅŸadım hepsi bir rüya.
Mutluluk ÅŸarkım  DAMAD’ı  sesledim,
Küsmedim hoÅŸça kal kocaman dünya.

                                                     24-01-2011