Söylemek kolay ana, neye yarar anlamazlar. Ben kimim neyim ?, sormazlar ki hiç. Önemli de deÄŸilim, Bizim köyün Cin ! oÄŸlanı. Ne deÄŸerim ola ki. DöÄŸÅŸürcü giydiren, Anlatsam hırkayı, aldıran olmaz, Aldırmazlar. Kökümüz fakirlik, Ne olur fakirin çulu ?, Sendeydi o marifet, Dünya dert ortağım. Yolumun kılavuzu, Duaların yolumda ANAM. Yıllar vardı ırakta, Senle yatıp senle kalkan. Gurbette özlük bulan, Kalemiyle yol arayan, O çul hırkada ! keramet. Önce korkan çekinen, sonrası sevinen ben. Ä°nsanlığın yolunda, HAKK 'kın inancıyla, Olumları Hak yazan ben, Onurun sahibi sen. Anlamazlar bilmezler, Senle yürüdü kalemim, Gönül gözüm nurlandı. Feyzim senle açıldı, Öncüm, hikmetimdin. Ve,bugün buyum ben, Bir ÅŸair bir ozan, kıyıda kalmış köÅŸeye sıkışmış, Ama anlamazlar, Belki de önem vermezler. Ama ben açtığın yoldayım, Gidiyorum halimce. GideceÄŸimde ömrüm olanda. Okumazlar yazmazlar, Varsın olsun can ANAM.
|