Kahır yükü binmiÅŸ  sırtına,
Bir türlü yaÅŸam sinmiyor.
Evru cefa sanki bir kaynak,
ÇaÄŸlar durur hiç dinmiyor.
Gör iÅŸte gönül köhneleÅŸmiÅŸ,
Hepten bir sarhoÅŸ misali.
Kahreder kahrınır gider,
Zoraki bu gidiÅŸat içe sinmiyor.
Karmaşık bir yaşam,
Devam etse ne yazar,
Kâr kalmış aÄŸlamak ona,
Gülmeyi  tatmamış hala.
Anlatamaz halini bir türlü,
Tek amacı var olmak,
Var olmak alemde.
Buruktur hep burulur,
Dahası pek acı,ama denmiyor.