Öncelikle bu yazı, benim gerçek yaÅŸantımın bir anısı oluyor. Her zaman bazı olumlu olumsuz yazımlar ekleyip dünyalığıma renk katmaya çalışırken bu günkü bu olay benim için yukarıda adını koyduÄŸum mücize süpriz oldu.
    Olay o kadar,alımlı çalımlı bir ÅŸey deÄŸil.O kadar kayda da deÄŸer bir ÅŸey de deÄŸil  hani. Ama olayı  canlı olarak anlatıp da dinleyenlerimde hayret içinde ÅŸaÅŸkın kaldıklarına bizzat ÅŸahit oldum.Fakat bu anımı da yazmadan geçeme- dim.Fazla evirip çevirip yazıyı saÄŸa sola uzaltıp ballandırmaya da gerek yok.
   Temmuz ayının üçüncü haftasında,önceden anlaşıp satın aldığımız salon oturma gurubunu,aracı  firma çalışanları evimize getirip monta ettiler.  
    ArkadaÅŸlara yardım olur kanısıyla,koltuk takımlarının karton,naylon gibi bazı çöpe atılması gerekenlere bizzat yardım ettim.Bazı büyük kartonları ilerde lazım olur düÅŸüncesiyle,dairenin  ara yerlerindeki yollukların altına bir güzel yerleÅŸtirdim.Epeyce de karton vardı. Geri kalan küçük kartonları da güzelce istifleyip,binanın önünde ki belediyenin koyduÄŸu çöp kutusunun altına yerleÅŸtirdim.Zira biliyordum ki ara sıra kırıntı veya geri dönüÅŸümleri toplayan bazı vatandaÅŸlar bunları alıp götüryorlardı.Ben de bu düÅŸünce ile küçük kesim  kartonları dağılmadan topluca bir güzel  evin önünde ki çöplüÄŸün altına   yer- leÅŸtirdim.
  Yukarı evime çıktığımda hanımımım, yollukların altına koyduÄŸum kartonların daha güzel ve  elveriÅŸli  olduÄŸunu söyledi.Hakikatten hoÅŸ olmuÅŸtular.
   Sanıyorum aradan en az üç saat gibi bir zaman sonra hanımım evde akÅŸam ekmeÄŸinin olmadığını söyledi. Bende ekmek almak için en yakın markete giderken farkına vardım ki,önceden koyduÄŸum artık kartonlar hala yerlerinde duruyorlardı.
                                                                                                       ----------------
   Birden aklıma geldi,hanımım kartonların iyi olduÄŸunu söylemiÅŸti. Buna göre buradan bir iki küçük karton alıp,tuvaleti de kartonlarsam iyi olur diye düÅŸün- düm. Ekmekleri aldım,kartonların yanına geldim,en üsttekini kartonu çektim,çektiÄŸim kartonun altında benim uzak görmem için kulladığım gözlü- ÄŸüm altaki kartonun üzerinde gözükmez mi.
      Bir an afalladım. Oysa ki önceden evin içinde gözlüklerimi aramıştım. Fakat bir kenarda kalmıştır düÅŸüncesiyle,belki de yeni gelen koltukların sevinciyle pek kayda almamıştım.Ama ÅŸimdi kartonun altında  benim bu uzak için kulladığım  gözlüÄŸüm duruyordu. Afallamış,ÅŸaşırmış bir halde gözüme gözlüÄŸümü peÅŸinen taktım. Hani boncuk bulmuÅŸ çocuk gibi deÄŸilde gözlük bulmuÅŸ bir yaÅŸlı gibi sevinmiÅŸtim.Ve bu sevinçle eve gelip evdekileride başıma toplayıp bir bir anlattım.Ä°nanın bir çoÄŸunun inanmamış  halleri vardı.Ama ben gözlüÄŸümü bulmakla sevinmiÅŸtim.....

                                                                                                       26-07-2016