Ä°NSAN ÖMRÜ
Åžu insan ömrünü konu eylesem,
Fani dünyayı kar sandığı zaman.
GelmiÅŸi geçmiÅŸi biraz söylesem,
Bir yaşam uğruna yandığı zaman.
Küçücük çocukken severler biraz,
Yazdırıp okutur elerler biraz.
Adam olur diye överler biraz,
Dokuz on yaşına vardığı zaman.
Onüçte vardır öÄŸrenme merağı,
Onaltı onyedi yoktur durağı.
Bir dönüm noktası asker ocağı,
Vatan millet aşkı sardığı zaman
Kazançla herÅŸeyi bitecek sanır,
Hayali pek büyük ütecek sanır.
DüÅŸünmez miadı yetecek sanır,
Kazanmayı akla taktığı zaman.
Bir hırsla sarılır haddinden fazla,
Ä°ç güdü gıdıklar yetinmez azla.
Varacakmış gibi çalışır hazla,
Hayal deryasına daldığı zaman.
Yirmi iki hırsı sırtlar hayatı,
Umuda güç katar küçük sanatı.
Geceyi gündüzler bitmez kanatı,
Bu dünya varına kandığı zaman.
Yirmi beÅŸ düzünde kurulur biraz,
Ä°yimser umutla durulur biraz,
Mal melal hırsına yorulur biraz,
GençliÄŸi sürecek sandığı zaman.
Yirmiyedi derde tozdukca tozar,
Acaip telaÅŸe biçimsiz yazar.
Çapası sınırsız dengeyi bozar,
Herşeye usunu yaydığı zaman.
Olura olmaza gönlünü üzer,
Azmini az görürü acıda yüzer.
Otuzda bir tadım sermaye düzer,
düzlüÄŸün adını andığı zaman..
Kırlaşır saçları yazından düÅŸer,
Sızılar vücudu hazından düÅŸer,
Otuz beÅŸ düzünde gazından düÅŸer,
Zamanın su gibi aktığı zaman.
Kazancı mal deÄŸil dünya tokatı,
Düzen acımasız yaÅŸam pek katı.
Kırkında yorulup bitmiş tekatı,
Merdiven başında kaldığı zaman.
Kırk iki kırk üçte yorguna benzer,
Yaşamın vurduğu vurguna benzer.
KırlaÅŸmış saçlarla olguna benzer,
Tükenen yılları saydığı zaman.
Ellide ÅŸal baÄŸlar bükük beline,
EllibeÅŸte asa tutar eline.
Hırsı var gücü yok güler haline,
Yorgunluk balına bandığı zaman.
Altmışın da denen her söze alındı,
Yetmişinde kara ruhlu sanıldı.
Abdestli namazlı dine sarıldı,
Dünyanın ardından baktığı zaman.
Tükenen hayaller kaldı ırakta,
Bitti gitti ömrü usu merakta,
Neylesin malı mülkü gözü tobrakta,
Yıkılan ümitten yıldığı zaman.
Baharı tez geçti baÅŸlı başına,
Gülünü koydu Musalla taşına.
Evlatlar dağılmış yalnız başına,
Acıdı kendine bıktığı zaman.
Acısı pek büyük kendini yeder,
Zehr'olmuş yaşamı pişmanlık eder.
Bir kaç yıl sonra unutulur gider,
ayağı çukura kaydığı zaman.
Bir hikaye değil yazdığım olay,
Bir insan ömürü gelmesin kolay.
DAMAD' ım sancılı almayın alay,
Bak bir destan yazdı aydığı zaman..
^Selam olsun insana' insanlığa.^
Mart 999
| 
